van een anonieme tetten-hek gekregen

Dank u mijnheer Aertbeliën om uw abonnement op de Feeling nog een jaar te verlengen en ons misschien nog eens te laten genieten van een tekst van Nic Balthazar.

Aan het einde van de week...

Een warme vrijdag voormiddag laat in oktober. De zon doorbreekt eindelijk de dunne wolkensluiers. De eerste tekenen van de herfst zijn dan toch daar. De blaadjes verkleuren en voor het laatst dit jaar misschien zitten de terrasjes in de stad nog eens vol.

Vrijdag is het markt. Een drukte van jewelste en de straten zijn bezaaid met met mensen die je anders niet tegen komt in de stad.
Waar komen ze toch allemaal vandaan?
De grijze lange jassen, de purper schijnende permanent, de geruite winkelkarretjes, kortom de klassiekers van de shaftigheid passeren één voor één op de catwalk van de volkse mens.

De zoektocht naar een interessant boek over een buitenlandse cultuur wordt erg bemoeilijkt door de drukte op de markt. Zowel fysisch als mentaal. Moeten we nog op zoek naar het interessante in een andere cultuur. Is de onze niet al meer dan voldoende om te onderzoeken?

Allemaal vragen die de ik me zich op een vrijdagmorgen niet wil stellen maar ondanks alles toch mijn gedachten doen afdwalen.

De openstaande poort van het stadspark lonkt alsof het de hemelpoort is. Alle kansen moeten gegrepen worden om op dit moment aan de gekte van de stad te ontsnappen.

Ik stap het stadspark in. In de verte komt er gezwind een jonge vrouw aangefietst. Zal ze glimlachen als ze voorbij fietst? Ik gok op "ja". Mijn gok lijkt ditmaal de juiste te zijn.
Voor even dan toch.

Plots hoor ik een schelle fluittoon en een "halt"-geroep. Ik draai me om en zie dan dat een agent de jonge vrouw doet stoppen.
Dit wordt boeiend!
Ik zet me even op de bank aan de doorgang in het park. Een discussie ontstaat tussen de agent en het meisje.
Na een beetje heen en weer geroep neemt de agent zijn boekje en noteert hij de naam van het meisje.

Ik vraag me af of hij ook haar telefoonnummer heeft genoteerd?

De politie, uw vriend...

WIMBY!

Welcome in my backyard! Een prachtige wijziging van de mentaliteit zit er aan te komen.

Na de negatieve gedachten over de stedelijke samenlevingen kijk ik hoopvol uit naar de nieuwe stedelijke structuren.
Voor het eerst in de geschiedenis leven er meer mensen in de stad dan op het platteland.

Dit betekent dat er ook in onze ideeën over het leven in de stad het een en ander zal moeten veranderen. Gelukkig staat er een hele meute jonge architecten en stedenbouwkundigen klaar om de problemen van de stad aan te pakken.

Hetgeen ik een paar posts eerder heb aangehaald wordt nu in cijfers bevestigd: "De dorpen lopen langzaam leeg".

Op lange termijn zal ons landschap onherroepelijk veranderen. De dorpen zullen langzaam verdwijnen en plaats maken voor nieuwe stedelijke structuren. Hoe deze structuren er gaan uitzien zullen we op lange termijn nog wel zien.



Een voorsmaak zullen we volgend jaar kunnen krijgen in Rotterdam. Daar is het volgend jaar Rotterdam 2007, city of architecture.
Een heel jaar gewijd aan architectuur en stedenbouw. Met onder andere een tentoonstelling over Le Corbusier.

Alle info op www.rotterdam2007.nl.

2007 ziet er al veelbelovend uit...

"On a roof top in Leuven, one in the morning."

Waar denkt een mens dan zoal aan? Eigenlijk maar aan één ding:


Zal de nieuwe cd van PJ Harvey er morgen al zijn?

Tussen twee werven door vlug naar de platenboer. Een half uur eerder en het was niks geweest. Net uitgepakt uit de kartonnen doos netjes op een stapel.
The Peel sessions (1991-2004) is gearriveerd. De gloed van het brandproces zit er nog een beetje op, zo vers!
Terug aangekomen bij de kappersbolide wordt het doosje opengedaan en de cd verdwijnt in de speler.

"Oh my lover, don't you know it's alright
you can love her
you can love me at the same time
much to discover!!"
En er valt heel wat te ontdekken op dit album.

Er staat niet één minder nummer op deze cd. Het zijn stuk voor stuk 12 oerdegelijke PJ Harvey songs die een goed overzicht geven van haar carrière.

11 op 10 voor PJ, een bank vooruit en een kus van de meester!

En voor wie er niet genoeg van kan krijgen rep u naar de dichtst bijzijnde platenwinkel en zoek in de rekken naar het volgende:
Dry (Too pure 1992)
Rid of me (island 1993)
4-track demo's (island 1993) (alleen voor de liefhebbers, PJ Harvey serveert zichzelf rauw en zonder saus of groentenkransje)
To bring you my love (Island 1995)
Dance Hall at Louse point met john Parish (Island 1996)
Is this desire (Island 1998)
Stories from the city, stories from the sea (Island 2000)(het meest optimistische en meest toegankelijke album, PJ Harvey voor beginners)
Uh huh her (Island 2004)
The peel sessions 1991-2004 (Island 2006)

U zal er geen spijt van krijgen!

ps. En ze zit terug in de studio voor een nieuw album!!